Flits 2010
Olargues, 20 november
Lieve Allemaal
Sinds mijn verhuizing in 1998 naar het mooie landschap van de Haute Languedoc ben ik veel van de contacten met oude schoolgenoten kwijtgeraakt. Een enkele goede vriendin schrijft of belt mij nog wel eens, op of omstreeks de hoogtijdagen in het jaar. In het begin kwam er nog wel eens bezoek uit ‘la Hollande’. Meestal waren dit oude bekenden op doorreis naar de zonnige Spaanse kusten. Mijn man en ik reisden met zekere regelmaat naar Nederland om mijn ouders te bezoeken. Sinds zij er allebei niet meer zijn, nam het aantal bezoeken af. Onze zoon die in Parijs woont, zien wij gelukkig regelmatig en onze kleinkinderen komen in de zomer af en toe nog bij ons. Vroeger toen zij klein waren, gebeurde dit veel vaker. Het zwembad in onze tuin was dé attractie. Onze tweede zoon woont in de Verenigde Staten. Daar zijn wij een aantal keren geweest, maar zo langzamerhand werd de reis erheen wel wat bezwaarlijk. Jammer, maar zo gaat dat!
Via, via, kreeg ik te horen dat er een initiatief was genomen om oud leerlingen van de Rijks H.B.S. en de M.M.S weer eens bij elkaar te laten komen. En dat er al vier reünies eerder zijn geweest. Nou stond ik er wat dubbel in met die reünies. Ik wist dan ook niet dat ze zo leuk en gezellig kunnen zijn.
Ik ben blij dat ik deze keer de moeite heb genomen naar De Sparrendamhoeve te komen. De hele organisatie werd voor mij compleet doordat ik geriefelijk kon logeren bij mijn ouwe, trouwe klasgenote Toke. Zij woont nog steeds in de Indische buurt. Zo’n benaming doet mij heel erg aan vroeger denken; ik geloof dat de jongere generatie niet meer weet waar die vandaan komt. Het doet ook heel erg denken aan Hella Haasse of Adriaan van Dis. Enfin, de TGV bracht mij in korte tijd van Beziers naar Parijs, bij onze zoon. waar ik overnachtte. De volgende dag met de Thalys naar Amsterdam.
Daar heb ik een Greenwheelsautootje gehuurd om mobiel te kunnen zijn. Een kleine Peugot 107, net zo een als ik thuis heb. De ontmoetingen tijdens de gezellige reünieuurtjes vond ik zeer de moeite waard. Natuurlijk miste ik sommigen uit mijn schoolperiode. Aan de andere kant vond ik, van diegenen die er wel waren, dat zij bij nader inzien weinig waren veranderd. De verhalen vertellen over verrijkte levens; de gesprekken gingen werkelijk ergens over. Gelukkig weinig of geen klachten over (ouderdoms-)kwalen. Het was fantastisch in jullie midden te zijn en een warme sfeer te hebben geproefd die ook werd geschapen door de “donkerbruine” gelegenheid die de Sparrendamhoeve bood. Ik hoop er over twee jaar ook weer bij te zijn.
Heel veel lieve groeten van MARLÈNE DE RÉCAMIERE 1955 M
_._._
Maak jouw eigen website met JouwWeb